Մեկ օր ինֆոգնացքում

Բարև Ձեզ, չգիտեմ որտեղից սկսեմ, անցել է մեկ ամիս, բայց դեռ զգացողությունները ինձ չեն լքում, այն այնքան հիասքանչ էր:
Դա «Ինֆոգնացք» սոցիալական նորարարական ծրագիրն էր, երևի դուք առաջին անգամ եք լսում ինֆոգնացք բառը: Այն շատ պարզ է ու աննկարագրելի: Ինֆորմացիոն գնացք:

Առավոտյան ժամը ութն էր,
մենք գնացքի կանգառում էինք, անհամբեր սպասում էինք ժամանմանը: Բոլոր ընկերներս այդտեղ էին, շատերին չէի տեսել արդեն մեկ տարուց ավելի: Երբ արդեն գնացքում էինք բոլորին մոտեցա, խոսեցի ու հասկացա մի բան, ունենալ շատ ընկերներ, հիասքանչ է, բայց չկարողանալ շփվել նրանց բոլորի հետ, շատ

ցավալի է ու երեբեմն, ժամանակ առ ժամանակ հարկավոր են նման բաներ, որոնք ինձ կօգնեն տեսնել իմ ընկերներին հին ու նոր, վերհիշել անցյալը, լավ օրերը, արկածները և այն ամենը ինչ մեր հիշողության մեջ դաճվել է, որպես մանկության վառ օրեր և հուշեր: Ինֆոգնացքը հենց այն ծրագիրն էր, որն առաջին հերթին ինձ օգնեց վերագտնել իմ անցյալի աննկարագրելի հուշերը հենց այն մարդկանց հետ, ովքեր հանդիսացել են այդ հուշերի մի մասնիկը: Իսկ մեկ տարուց ես արդեն կարող եմ խոսել և վերհիշել ինֆոգնացքը, թե ինչքան հաճելի էր, թե ինչքան անմոռանալի, երբ ընկերներիդ հետ հավաքվում ես մեկ մտքի և մեկ նպատակի շուրջ, մշակում ես ծրագրեր, զարգացնում այն, հինը չկորցնելով կառուցում նորը, առաջարկում գաղափարներ, որոնք կքննարկվեն և հաջողության դեպքում կարժանանան հավանության:

Ահա և մենք արդեն Արմավիրում էինք, որտեղ մեզ հնարավորություն ընձեռվեց առանձնանալ խմբերով և լրջորեն քննարկել սեփական ծրագրերը: Այն խումբը, որին ես տվեցի իմ հավակնությունը, դա կամավորութւյան վերաբերյալ ծրագիրն էր: Օգնել պատանիներին և երիտասարդենին, գտնել աշխատանք սեփական հետաքրքրությունների և մտահորիզոնի սահմաններում: Դա ինձ համար հիանալի միտք էր, հնարավորություն տալ մարդկանց չկորցնել սեփական ես-ը և գտնել անհատի առանձնահատկությունները հասարակության մեջ: Փորձել օգնել այն մարդկանց, ովքեր ունեն դրա կարիքը:
 Ծրագիրը ուներ մշակման և զարգացման կարիք իսկ դա հեշտ բան չէր: հարկավոր էր լուրջ թիմ, լուրջ աշխատանք, եզրակացություններ և ամենակարևորը արդյունք: Արդյունքը, դա արդեն կլիներ ծրագրերը գնահատող անձնակազմի կողմից մեր ծրագրի հավանությունը:
Մենք ունեցանք թեժ քննարկումներ, անգամ շատ ծիծաղելի և անսպասելի պահեր, որոնք էլ ավելի թարմ էին պահում մեր միտքը և մոտվիացնում մեզ դեպի մեր նպատակ: Մեզ տրված էր չորս ժամ, որից հետո մենք մեր ծրագիրը վերջնական տեսքով պետք է ներկայացնեինք ծրագրի բոլոր մասնակիցներին և ծրագիրը գնահատող անձնակազմին: Ուղիղ երեք ժամ քառասունհինգ րոպե մենք խոսում էինք իսկ վերջին տասնհինգ րոպեն իսկական խառնաշփոթ էր. ծրագրի պաստառ, պրեզենտացիա, մտքերի կառուցողական ձևակերպում պաստառի վրա, այդ ամենը դեռ պատրաստ չէր:
........ ներկայացրեցինք մեր ծրագիրը, լսեցինք ևս հինգ թիմերի ծրագրեր, որոնք մեկը մյուսին չէին զիջում և ոչ մի բանով: Իրականում հաղթեցին, ոչ թե այն ծրագրերը, որոնք լավ միտք էին, (բոլորն էին լավը) այլ այն ծրագրերը, որոնք մշակվել էին լավ թիմային աշխատանքի արդյունքում: Եվ իրոք, փորձը բազմիցս ցույց է տվել, որ թիմային աշխատանքը և ընկերական ջերմ մթնոլորտը կարող է ցանկացած ծրագիր, ցանկացած գաղափար և անգամ նոր ծնված միտք մշակել մինչև այն մակարդակ, երբ այն կիրականանա:
Մենք արդեն հետ էինք վերադառնում, գնացքը արգա էր շարժվում, ներսւմ շատ տաք էր իսկ դրսում մութ ու ուժեղ քամի: Մեզ խնդրեցին փակել լուսամուտները և ապահովել լռություն: Այդ ընթացքում խոսեցին ծրագրի կազմակերպիչները և իրենց շնորհակալւթյան խոսքը մեզ ասեցին: Շնորհակալություն հայտնեցին լավ մտքերի և գաղափարների համար և հայտարարեցին այն երկու ծրագրերը, որոնք հավանության էի արժանացել նրանց կողմից:

Ծափահարություններ....., ուրախ մթնոլորտ......., անկեղծ ժպիտներ, որ արտացոլում էին հոգեվիճակը....., շնորհավորանքներ....., մեծ ուրախություն: Մեր ծրագիրը այդ երկու հաղթողներից մեկն էր: Հիասքանչ տրամադրություն էր մեզ մոտ, չէ՞ որ բացի ընկերական շրջապատից, բացի լավ գաղափարից և մտքերից ակնհայտ դարձավ մեկ, բայց թերևս շատ կարևոր մի հանգամանք. մենք աշխատել էինք, աշխատել էինք, որպես թիմ և մեկ ընտանիք և արդյունքում մեծ հաջողությունը ժպտաց մեզ:
Եվ սա ինֆոգնացքն էր, հիանալի է չէ՞: Մի տեղ, որտեղ կհանդիպես քո բոլոր ընկերներին, մի տեղ, որտեղ կա սեր և ջերմություն և իհարկե, անսհաման ինֆորմացիա և գնացքի շարժմանը նման սլացիկ ու գեղեցիկ մտքեր: Ինֆոգնացքը շատ բան փոխեց, հիմա մենք ավելի հաճախ ենք հանդիպում, քանի որ ունենք ընդհանուր աշխատանք, աշխատանք կամավորների հետ և դա ինֆոգնացքի շնորհիվ: Այն միայն ծրագիր չէր, այն ցանցային ծրագիր էր, որ մասնակիցներին հնարավորություն է տալիս զարգանալ, ընդլայնել սահմանները, ունենալ նոր ընկերներ և էլ ավելի զարգացնել սեփական գաղափարները:
Յուրաքանչյուրիս անցյալում նշմարվեց ևս մեկ լուսավոր կետ և տարիներ անց մենք արդեն կվերհիշենք ինֆոգնացքը, որպես մեր կյանքի լավագույն շրջադարձերից մեկը: Այն շրջադարձը, որ մեզ տվեց այն ինչի կարիքն ունեինք և զգում էինք: Ես շատ շնորհակալեմ ինֆոգնացքից և ինֆոգնացք սոցիալական նորարարական ծրագրի կազմակերպիչներից և ի նշան իմ շնորհակալության գրում եմ այս տողերը վերհիշելով այն աննկարագրելի պահերը, որոնք մեծ դեր ունեցան մեր կյանքում: Ես սիրում եմ ինֆոգնացքը, որովհետև այն բացեց մեր աչքերը, որպես անհատականություն և մեզ տվեց ամենակարևորը՝ ընկերներ: